Κριτική στα ΕΔΣ
- το μοντέλο του μαθητή (βασικό συνθετικό του EΔΣ) δεν διαφαίνεται πουθενά
- “στην καλύτερη περίπτωση μερικό και καθαρά προσεγγιστικό,
- στη χειρότερη εντελώς μια καρικατούρα,
- το μοντέλο του μαθητή στην τεχνητή νοημοσύνη, όπως άλλωστε και στην ανθρώπινη παιδαγωγική, οφείλει να αναγνωρισθεί για αυτό που πραγματικά είναι:
- ένα μεθοδολογικό κατασκεύασμα απαραίτητο για την απόκτηση ενός ελάχιστου βαθμού αλληλεπίδρασης ανάμεσα στο μαθητή και τη μηχανή.
- Eκ κατασκευής, λανθασμένο και περιορισμένο,
- δεν του απομένει παρά να υποτάσσεται στην άμεση αντιπαραβολή με τους πραγματικούς μαθητευόμενους και σε μια παιδαγωγική του στοχασμού που διορθώνει τις ανεπάρκειές του” M. Linard (1990)
- ο υπολογιστής - δάσκαλος, που αναλαμβάνει το ρόλο του εκπαιδευτή στην εκδοχή που είναι επηρεασμένη από την ΤΝ (όταν αντιδρά αλληλεπιδραστικά στις ερωτήσεις και στις απαιτήσεις του μαθητευόμενου) προσκρούει σε τεράστιες δυσκολίες που σχετίζονται άμεσα με τις θεωρίες πάνω στην ανθρώπινη νόηση και μάθηση